sinirliyim,ondan.

insanların ne yaptıgı ne ettigi, hayalleri,amacları, nedenleri kimseyi ilgilendirmiyor. hayat harbiden üstünüze cokmu geliyor?
 -
'yaa sevgilimden ayrıldım yaa,of benim kadar şanssızı yok o benim hayatımdı,herşeyimdi. ölsem daha iyiii.  daha kötü ne olabilirkiiiiy'
sana burdan bi siktir ol git demek istiyorum.


' çok problemliyim.. karneme x dersim 4 gelicek..... yok yok. ben okulu bırakıcam,4'üm var karnemde baksana kesin kazanamam biyeri(aglanır bu esnada)'
ac televizyonu haberleri falan izle,memleketin halini falan gör oyle agla,barı bıseye degsın. aptal ergen.


'annemden nefret ediyorum ölürse üzülmem biliyomusun. gerçekten. gecen gün bana bagırdı su su saatte suraya gıtmeme ızın vermedi nasıl vermez yaa ahmet mehmet ayse herkes orda off, kacırdım herşeyii'
yorum yapmıyorum, boyle dıyen gerızekalının ıns ölür annesi. töbe ya.

biraz halinize şükretmeyi bilin, içten gülümsemeyi bilin.bişeylerden memnun olun en azından. herkesin yaptıgı davranısın arkasında bı mazeret yada bi çıkar aramayın.tek taraflı düşünmeyi bırakın, herkes hata yapar-yapıyodurda. abuk subuk konusmaları anlamıyorum arada susmayı deneyin. yok efendim onun tek derdi o cocuk hiçbişeyi iplediği yokta boş gezenin bos kalfası falan diye illaki nitelendiricekseniz insanları,isimler falan takıcaksanız en azından hayatı hakkında biraz bilgi sahibi olun. sonra ne halt yıyceksenız yıyebılırsınız.


yukardekilere gelince, benim annem gecen sene 2defa beyin ameliyatına girdi.suan 41 yaşında. sağ gözünü kaybediyordu + felç kalma ihtimali vardı.onun ameliyat olmasını beklerken eridim. uyu problemi falan çektim 2kusur ay, 24saatten fazla agladıgımı bilirim. ameliyattan bi 15gün falan önce hastanede kalmaya başladı, annesi annemin yanında olmak istedi ve -onun acısına kıyasla benimki devede pire.- bu sırada bende dedemle kaldım,inanılmazda severim. yemek falan yaptım elimden geldiğince,  akciğeri tükenmiş, su toplamıştı yada bilmiyorum yanlış tabir etmek istemiyorum pek hareket etmiyordu,sıcaga gelemiyordu.neyse, okuldan geldiğim gibi annemin yanına gittim hep 1saat durup döndum dedemle ilgilendim, o annemin kulak ameliyatı geçiricegini falan zannediyodu,kaldıramaz diye düşündük çünkü. bigün yine aynı düzen,hastaneye gittim ameliyat olmasına son bi gün var, içimde korku yok olsunda biranönce kurtulalım sundan diye düşünüyodum. odasına girdigimde vazgectım. beyin ameliyatı olucak falan tamam ama saçlarının kazınıcagını o dakıkaya kadar tek saniye düşünmemiştim. onun güçlü gözükmek,yılmadıgını belli etmek için beni gülerek karşılaması sinirime dokundu ve acıkcası asla annem gibi olamıycagım ıcın  ımrendım. o gunden sonrada onun yanında aglamadım amelıyata gırerken dalga gecıyodu hatta, kelim parlıyo  falan dıye.. hersey cok sukur cok ıyı gitti, suan benden saglıklıdır, ameliyat sonrası bütün yüzü şişti, 20gunde oyle kaldı dogru duzgun bısey yıyemedı, alnına yakın bı yerde omru boyunca ız tasıycak,bı cok seydende mahrum bırakıldı.bu olaylar sırasında falan hepımız zayıfladık. tek lokma gecıremıyodum bogazımdan,annemde hastalık yuzunden zayıfladı. -hatta suan hala benden zayıftır- herşeyin tekrar tıkırına girdiğini sanmamız 6ayı falan buldu,ben zaten nasıl gectı anlamadım.
sonra demin bahsettiğim dedem öldü. ilkkez cok yakınım birini kaybettim. tabiri caizse altüst oldum. çektiğim o acıyı bi ben bilirim,bunlar olurken o canım cicim dediğim insanların hiçbiri yanımda yoktu. yada öyle diyip haklarını yemiyim, bi elimin parmaklarını gecmez demek daha dogrusu.simdi düşününce umrumdamı? -kesinlikle degıl.




üzülüceginiz,dert ediniceginiz şeylerin bi anlamı olsun. telafisi olan şeyler için tatlı canınızı sıkmayın.


Bitti.