Sanki ben yaratmışım mutlu insanlara küsmeleri, sanki gitmeleri.. Ama bunu gerçekten istememiştim. Sevemedim başlamadan bitmeleri…
Özlediğimi sandığım hiçbirşeyi özlemiyormuşum aslında, insan hiç dokunmadığı bir teni, hiç duymadığı bir sesi, hiç koklamadığı bi kokuyu ve bunlara rağmen çok sevdiğini kendine itiraf etmeyi başarabildiği üçüncü tekil şahsı çok fazla özleyebilirmiş.. Bitmek bilmeyen anlamsızlıklar içinde birini anlamayı istemek çok garipmiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder